„Oszust i lina” Claude’a Simona: piękne wznowienie tego mistrza nowej powieści

Claude Simon urodził się w Tananarive w 1913 roku. Literacka Nagroda Nobla w 1985 roku. Zmarł w 2005 roku. Pochowany na cmentarzu Montmartre. 2006: wstąpił do Plejady. Jeśli nie masz dość ważnych dat, oto jedna z nich, 1960: wydanie „La Route des Flandres”. Tekst wzorcowy jego geniuszu nawiedzony wojną. Zdanie wydłuża się, mnoży. Jest meandrowanie w stylu Claude'a Simona , tego mistrza Nowej Powieści głęboko zainspirowanego dynamiką wszechświata. Wiry, prądy, wiatry wiejące w porywach, pchające swoje wybuchy przez zaułki Perpignan. Gehenna na Ziemi, istota krwi, katastrofa 1940 roku, wszystko to zmieszane w jedną założycielską narrację, która pożycza z pism świętych, a nawet wślizguje się do nich, uczestnicząc w ich bezimiennym blasku. Całkowita energia jego tekstów oferuje siłę ognia okrętu podwodnego z napędem atomowym. Gdyby francuska marynarka wojenna, oprócz czterech będących w służbie, „Triomphant”, „Téméraire”, „Vigilant” i „The Terrible”, zdecydowała się zbudować nowy, dobrze byłoby ochrzcić go: „Claude-Simon”.

W pięknym wydaniu przedstawionym przez Mireille Calle-Gruber, Minuit ponownie wydaje pierwsze teksty, które Simon mniej lub bardziej odrzucił, ale które są podstawą: opublikowane w Sagittaire w 1945 i 1947 roku, długa powieść „Le Tricheur” i krótsza „La Corde raide” pozwalają ich autorowi lepiej zrozumieć jego koncepcję dzieła jako „płynności”. Kiedy Louis i Belle ożywają w „Le Tricheur”, są w biegu. Przed czym uciekają? ...

Artykuł zarezerwowany dla subskrybentów.

Zaloguj się

Chcesz przeczytać więcej?

Wszystkie nasze artykuły w całości już od 1 €

Subskrybować

Lub

Odkryj wszystkie nasze oferty